پیشنهادهایی برای افزایش سهم گردشگری ایران

مدیرکل گردشگری مناطق آزاد با این تاکید که ایران با وجود ظرفیت‌های تاریخی، طبیعی و فرهنگی، سهمی کمتر از یک‌درصد از درآمدهای گردشگری را دارد، برای افزایش بهره‌وری و سرمایه‌گذاری این حوزه پرسود برای ایران پیشنهادهایی را ارائه کرد.
در بخشی از یادداشت فرزاد میرزایی‌قلعه این راهکارها به این شرح پیشنهاد شده است:
سیاستگذاری در راستای توسعه گردشگری برای همه اقشار درآمدی با رویکرد گردشگری ارزان، همه‌گیر وکارآفرین باید مدنظر قرار گیرد.
اولویت‌بخشی به همسایگان و بهبود ارتباط با آنها هم دارای اهمیت فراوانی است. از آنجا که یکی از مولفه‌های مهم در انتخاب یک مقصد برای سفر، بعد مسافت است و معمولا افراد به مکان‌ها و مقاصدی سفر می‌کنند که زمان رفت و آمد به آن مقصد بخش کمی از طول مدت مسافرت را به خود اختصاص دهد. باید در نظر داشت این گزاره، برنامه‌ریزی برای جذب گردشگران همسایه و همجوار از اولویت اصلی برخوردار است.
فرهنگ‌سازی برای تقویت نگاه جامعه محلی به گردشگران همسایه؛ یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های توسعه گردشگری نوع نگاه جامعه به همسایگان جغرافیایی و مردم این کشورهاست.
افزون بر این ایجاد کسب‌و‌کارهای متنوع در حوزه گردشگری؛ یکی از مشکلات حوزه کسب‌و‌کار در ایران و به ویژه حوزه گردشگری تعدد مراکزی است که اخذ مجوز از آنها لازم است. این تعدد مراکز در بسیاری از موارد مهم‌ترین مانع برای خلاقیت و ایده‌پردازی درخصوص گردشگری هستند.
به نظرم آسان‌سازی و بسترسازی برای تبادلات مالی با بازارهای هدف نیز باید طرف توجه قرار گیرد. لازم به یادآوری است که یکی از مهم‌ترین مولفه‌هایی که باعث جذابیت سفر به ایران با هدف استفاده از خدمات گوناگون می‌شود هزینه‌های پایین مسافرت است. لازم به ذکر است که این مولفه برای همسایگان نسبت به گردشگران دیگر از جذابیت بیشتری برخوردار است. همچنین آسان‌سازی سفر یکی از عواملی است که به صورت مستقیم در گردشگری داخلی اثرگذار است. با توجه به سطح درآمد سرانه و دهک‌های مختلف درآمدی در کشور و کشورهای همسایه باید به سمت فراهم کردن بسترهایی رفت که همه اقشار بتوانند به مسافرت بپردازند و این امر در مورد کشورهای همسایه هم صادق است. از دیگر مسائلی که تاثیر مستقیمی بر سفر به ایران دارد، امکان لازم برای تبادلات مالی راحت و بدون دغدغه است، چراکه به علت تحریم‌های بین‌المللی، بسیاری از گردشگران ورودی، در انتقال ارز به داخل کشور با مشکل مواجه هستند تا آنجا که این عامل به عنوان یکی از محدودیت‌های سفر به کشور تلقی می‌شود. در این راستا کشور باید با تدابیری مانند پیمان‌های پولی دوجانبه با کشورهای مختلف یا از طریق بسترهایی مانند ارزهای دیجیتال، برای برطرف کردن این محدودیت گام بردارد.
افزایش تسهیلات و امکانات برای سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی در حوزه گردشگری نیز باید مدنظر باشد. شرایط اقتصادی کشور و مواجهه سرمایه‌گذار با تورم‌های دوره‌ای که تاثیر مستقیمی بر رفتار و الگوی سفر گردشگران داخلی و خارجی می‌گذارد، اضطراب سرمایه‌گذاری را افزایش می‌دهد. ضمن اینکه با توجه به گسترش فناوری اطلاعات و کسب‌و‌کارهای نوپا (استارتاپ‌ها) بستر لازم و مشوق‌های کافی باید برای این جنس از سرمایه‌گذاری‌های خُرد بیشتر فراهم شود.
افزون بر این موارد اولویت‌دادن به مردم محلی از طریق مشارکت در توسعۀ اکوسیستم هر منطقه و توزیع درآمدها و البته توسعه تعاونی‌ها و صندق‌های مالی در این صنعت است. همچنین ایجاد ارتباط چندسویه بین اکوتوریسم، گردشگری تجاری، گردشگری فرهنگی، گردشگری روستایی، گردشگری عشایری، کشاورزی و ژئوتوریسم و گردشگری سلامت نیز باید طرف توجه قرار گیرد.
افزون بر این اعمال نشدن محاسبات هزینه و فایده به‌عنوان ملاک تصمیم‌گیری در گسترش گردشگری و توسعه و رشد کمی و کیفی خدمات گردشگری به‌خصوص گردشگری سلامت در مناطق مرزی دارای اهمیت ویژه‌ای است.