سخنی با ریاست محترم قوه قضاییه

فاضل میبدی – مجمع محققین و مدرسین در پی شهادت یحیی سنوار پیام تسلیتی صادر کرد. در آن پیام برای مهار رژیم سفاک اسرائیل در کشتار مردم غزه و لبنان، خواستار بازگشت این رژیم به قطعنامه ۱۹۶۷ سازمان ملل و تشکیل دولت مستقل فلسطینی شد؛ راه‌حلی که همه کشورهای عرب و مسلمان و از جمله ایران خواستار آن است. مجمع محققین هیچ‌گاه و در هیچ بیانیه‌ای رژیم اشغالگر قدس را به رسمیت نشناخته و ‌نخواهد شناخت چون بنای این حکومت بر اشغال سرزمین فلسطین است و موضع مجمع در این موارد، موضع دولت و نظام است. اگر از بیانیه مجمع چنین سوء‌تفاهمی صورت گرفته کاملا اشتباه است، شاید می‌شد با عبارت درست‌تر نگاشت. اگر فردی یا نهادی نظری برخلاف نظر رسمی نظام در مسائل فلسطین و اسرائیل داشت، (با توجه به این که موضع رسمی دولت محو اسرائیل نیست) با او چگونه باید برخورد شود؟ آیا چنین حقی برای هیچ فرد یا نهادی نیست؟ آزادی بیان در این موارد چه می‌شود؟ تاکید می‌کنم موضع ما، موضع رسمی دولت و وزارت خارجه است، نه موضع امثال جریده کیهان. نگاه ریاست محترم قوه قضاییه نسبت به این بیانیه اگر با تامل بیشتر صورت می‌گرفت سزاوارتر به نظر می‌رسید، شاید چنین خلطی نمی‌شد.
چرا باید یک نهادی که نزدیک به سی وچند سال سابقه دارد و افراد آن از لحاظ علمی و‌ سابقه مبارزاتی شناخته شده و برخی مسند قضاوت، نمایندگی مجلس، امامت جمعه، تدریس خارج و ‌سطح، استادی دانشگاه، صاحب اثر، قرآن‌شناس و مترجم قرآن و مدرس هستند و همواره از انقلاب و نظام دفاع کرده و در برابر ناهمواری‌ها موضع خود را شفاف و صریح ابراز داشته و در هر انتخاباتی از موضع اصلاح‌طلبی شرکت فعال داشته‌اند، مورد تهدید قوه قضاییه قرار گیرند و پرونده را به دادگاه ویژه ارسال کنند. ارسال پرونده حدود 20 تن از افراد مشهور حوزه به دادگاه ویژه چه مفهومی دارد؟ اگر پرونده‌ای باید به دادگاه رود، پرونده کسانی است که در پی نماز‌جمعه کنار دیوار مجمع با دادن شعارهای موهن «علمای یهود» نوشتند (‌چشم نتانیاهو روشن!) در قم علمای یهود!! خدا داند که‌ هادی این آشوب‌ها کی و کجاست؟ در شگفتم چرا قاضی القضات سریع به قضاوت نشست؟ مگر این نهاد حوزوی که رسمی و ‌قانونی است چه خطایی داشته یا چه خطابی ایراد کرده؟ انتظار نمی‌رفت که حجت‌الاسلام والمسلمین آقای محسنی‌اژه‌ای که فرزند حوزه است و افراد مجمع را خوب می‌شناسد، چنین برخورد تهدید‌آمیزی داشته باشد و از آنان بیانیه جبرانی بخواهد، جبران کدام گناه؟!
جناب آقای اژه‌ای شما نیک می‌دانید، در این روزگار که کثیری از جوانان که دغدغه اسلام و ایران را دارند، از تک‌صدایی حوزه‌ها گریزانند. مخاطب مجمع محققین جوانانی هستند مومن، وفادار به جمهوری اسلامی و حافظ استقلال کشور. اما مواضع برخی روحانیون یا برخی امامان جمعه یا نهادهای مذهبی دیگر را (‌که غالبا دارای ردیف بودجه‌اند) به هر دلیلی قبول ندارند.
اجازه دهید چنین نهادی در حوزه (‌که هیچ بودجه‌ای از دولت ندارد) از پایگاه اسلام و انقلاب و نظام فعالیت خود را رونق بخشد و این به سود نظام است.
زمان امام خمینی‌(ره) کسانی صدای روحانیت مبارز را نمی‌پسندیدند، با اجازه امام‌(ره) مجمع روحانیون تشکیل شد و افراد نامدار و از مسوولان مهم نظام و از نزدیک‌ترین یاران امام به آن پیوستند.
آقای اژه‌ای! ما هم مانند شما دغدغه نظام و کشور را داریم. اجازه دهید صدای دیگری درحوزه‌ها وجود داشته باشد تا جوانان این مرز و بوم برای خود پناهی بیابند.موفقیت شما را برای اقامه عدل و حق آرزومندم.