ترازوها خراب است؟

نوشین علیپور- قدیم‌ها می‌گفتن آدما چشمشون ترازوست یعنی چی؟ مگه ترازو چشم داره؟
اصلا مگه وزنه بوده تو چشم آدما؟
اصلا مگه قرار بوده چیزی بفروشن که با ترازوی چشم وزنش کنن؟
عجب چیزهای عجیبی می‌گفتن قدیمی‌ها!
یادمه یکی از عزیزترین‌های زندگیم که الان نیست و جاش خالیه خیلی‌ می‌گفت «هر نه اوزاخ اولسا یول یاخچی دی هرنه پیس اولسا ال یاخچی دی» یعنی هرقدر هم که راهت دور بشه راه از بیراهه بهتر‌ه، هرقدر هم که بد باشه ایل دلسوزتره.
چه حرفایی! چه جمله‌هایی! چقد مصداق داره اینا الان
هرچی شرایط سخت باشه کشور خودت زندگی کردن بهتره. طایفه‌ات، ایل توست بهت علاقه داره. هرچی سخت و صعب‌العبور باشه راه راست بهتره.
چرا این همه حال بد… این همه هیجان شتاب‌زده ناشی از چیست؟ ناشی از تک‌محوری، ناشی از عدم همدلی و کار‌گروهی ناشی از آموزش‌های اشتباه و…
چرا برای هر اتفاقی دنبال مقصر می‌گردیم چقدر دنبال یقه گشتیم؟ و چقدر می‌گردیم؟!
چرا یه لحظه مکث نمی‌کنیم‌ که فکر کنیم؟
فکر به اینکه: من کجا ایستاده‌ام کار صحیح چیه؟
از آب گل‌آلود ماهی گرفتن؟ روی کلوخه خانه‌‌های رفیقان کاخ ساختن؟
رفیق به کجا چنین شتابان؟!
رفیق جان همه چیز از من و تو از من و ما شروع می‌شه .
از امروز یه جور جدید شروع کنیم یه شروع خوب.