هزینه‌های تولید غذا تا سال ۲۰۵۰ چه می‌شود؟

رویترز- سیاست‌های صفر خالص در آسه‌آن ممکن است باعث افزایش ۶۰‌درصدی هزینه‌های تولید غذا تا سال‌۲۰۵۰ شود. سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی جدید کلید تحول در سیستم تولید موادغذایی منطقه است.
براساس گزارش مشاور اقتصادی آکسفورد اکونومیکس، در صورت اجرای موفقیت‌آمیز اقدامات سیاستی برای دستیابی به انتشار خالص کربن صفر، هزینه‌های تولید موادغذایی در آسیای جنوب‌شرقی ممکن است بین 8/‏30 تا 9/‏58‌درصد تا سال ۲۰۵۰ افزایش یابد.
برای اینکه کشورهای آسیای جنوب‌شرقی تا سال۲۰۵۰ اقتصاد خود را به صفر خالص برسانند، باید مالیات‌ها و مقررات بیشتری را در مورد استفاده از سوخت‌های فسیلی که منطقه به شدت به آن متکی است، اعمال کنند. این به‌نوبه خود هزینه‌های انرژی و نیروی کار را افزایش می‌دهد که دو عامل اصلی و بلندمدت هزینه‌های تولید موادغذایی است. قیمت موادغذایی در اندونزی بیشتر در معرض خطرات انتقال است، به طوری که پیش‌بینی می‌شود هزینه‌ها تا سال ۲۰۵۰ تا 9/‏58‌درصد افزایش یابد. براساس این گزارش پس از آن ویتنام (6/‏51‌درصد)، مالزی (9/‏38‌درصد)، تایلند (8/‏31‌درصد) و فیلیپین (8/‏30‌درصد) قرار دارند.
قیمت موادغذایی درحال حاضر در منطقه به دلیل رویدادهای شدید آب‌وهوایی ناشی از تغییرات آب‌وهوایی درحال افزایش است. در این گزارش آمده است که افزایش یک‌درصدی میانگین دما در این پنج بازار تولیدکننده موادغذایی، قیمت‌های تولیدکننده موادغذایی را بین 96/‏0 تا 17/‏2‌درصد افزایش داده است.
نتایج نشان داد که فیلیپین آسیب‌پذیرترین کشور دربرابر افزایش دماست. این حساسیت می‌تواند به‌دلیل قرار گرفتن کشور در معرض رویدادهای نامطلوب مرتبط با آب‌وهوا مانند طوفان، آسیب‌پذیری سیستم کشاورزی آن در برابر تغییرات آب‌وهوایی و زیرساخت ضعیف‌تر برای تثبیت قیمت باشد. اندونزی با افزایش دودرصدی قیمت‌ها به دلیل افزایش یک‌درصدی دمای میانگین، دومین کشور آسیب‌پذیر است و پس از آن مالزی(4/‏1‌درصد)، تایلند(31/‏1‌درصد) و ویتنام(96/‏0‌درصد) قرار دارند.
بیزینس گزارش کرد که با همکاری با شرکت‌های سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی به عنوان شرکای تجاری، شرکت‌های محلی می‌توانند تخصص و دانش جدیدی مانند کشاورزی هوشمند با آب‌وهوا را به‌دست آورند. این می‌تواند منجر به افزایش کارایی و بهره‌وری و همچنین رقابت جهانی برای مشاغل محلی شود.
چنین مشارکت‌هایی همچنین به باز کردن دسترسی گسترده‌تر به بازار از طریق شبکه‌های بین‌المللی مستقر کمک می‌کند و تنوع صادرات و رشد درآمد را برای کشورهای آسه‌آن ممکن می‌سازد. آنها همچنین می‌توانند با ارائه کمک‌های مالی و تخصص فنی برای تسریع سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر در این اقتصادها، نقشی محوری در حمایت از انتقال به انتشار خالص صفر در بخش کشاورزی و غذا ایفا کنند. این به این دلیل است که بخش تولید مواد غذایی آسه‌آن درحال ادغام شدن با شبکه تولید جهانی است، زیرا سهم واردات از این منطقه از 6/‏6‌درصد در سال ۲۰۰۰ به 1/‏9‌درصد در سال ۲۰۲۱ افزایش یافته است.
در این گزارش آمده است، افزایش قیمت موادغذایی در آسیا همچنین نگرانی‌هایی را برای هزینه‌های زندگی در سطح جهانی ایجاد می‌کند. در این زمینه، مداخلات برای مهار قیمت مواد غذایی در آسه‌آن نیز ممکن است به کاهش افزایش تورم برای بقیه اقتصاد جهان کمک کند.