دردسر چین برای فولاد مکزیک و برزیل

گروه معدن- بهره از صنعت فولاد یکی از شاخص‌های اصلی توسعه‌یافتگی کشورها به‌شمار می‌آید. این مهم موجب رونق تولید، سازندگی، توسعه‌یافتگی و پیشرفت کشورها شده و باعث شده که در همه جای دنیا طرفدار داشته باشد. حضور صنعت فولاد در یک منطقه بر فرآیند توسعه، سطح دانش، اشتغالزایی، پژوهش، آموزش و تجارت آن منطقه تاثیر بسزایی دارد و اهمیت آن را دوچندان می‌کند. بنابراین صنعت فولاد به‌عنوان یکی از بخش‌های اصلی توسعه اقتصادی و زیرساختی در کشورهای مختلف جهان شناخته می‌شود.
در آمریکای‌جنوبی هم این صنعت نقش موثری در رشد اقتصادی و توسعه زیرساخت‌‌ها ایفا می‌‌کند. بررسی روند مصرف فولاد در این منطقه نشان می‌دهد که برزیل و مکزیک در صدر مصرف‌کنندگان این ماده استراتژیک قرار دارند. دو کشور نام برده به‌عنوان بزرگ‌ترین اقتصادهای آمریکای‌لاتین، همچنان رهبران مصرف فولاد در این منطقه هستند. در واقع برزیل با داشتن صنایع بزرگ تولید فولاد و زیرساخت‌های گسترده، سهم عمده‌ای از مصرف فولاد منطقه را به خود اختصاص داده است. مکزیک نیز به دلیل نزدیکی به بازار آمریکا و تقاضای بالا در بخش‌های خودروسازی و ساخت‌وساز، یکی دیگر از مصرف‌کنندگان عمده فولاد به‌شمار می‌آید. به این ترتیب یکی از عوامل کلیدی در افزایش مصرف فولاد در این منطقه توسعه زیرساخت‌های عمرانی شناخته می‌شود. بسیاری از کشورهای این منطفه از جهان برنامه‌های گسترده‌ای را برای ساخت جاده‌ها، پل‌‌ها و پروژه‌های انرژی آغاز کرده‌اند که نیاز به فولاد را افزایش داده است.
البته در سال‌های اخیر، صنعت فولاد در آمریکای‌جنوبی با چالش‌های متعددی هم روبه‌رو بوده است که می‌توان به کاهش تولید داخلی و افزایش وابستگی به واردات اشاره کرد. یکی از مهم‌ترین چالش‌های صنعت فولاد در آمریکای‌جنوبی، افزایش واردات فولاد از کشورهای خارج از منطقه از جمله چین است که باعث شده تولیدکنندگان داخلی برای رقابت با قیمت‌های پایین‌تر فولاد وارداتی با مشکلات جدی روبه‌رو شوند. این مساله علاوه‌بر ایجاد فشار بر تولیدکنندگان داخلی، بر تراز تجاری کشورهای منطقه نیز تاثیر منفی گذاشته است. تا جایی که بسیاری از تولیدکنندگان فولاد در کشورهای آمریکای‌جنوبی از دولت‌ها خواسته‌اند تا با وضع تعرفه‌های وارداتی یا ایجاد سیاست‌های حمایتی، به رقابت‌پذیری صنعت داخلی کمک کنند اما با وجود چالش‌ها آینده صنعت فولاد در آمریکای‌جنوبی همچنان امیدبخش پیش‌بینی شده است.
وضعیت تولید و مصرف فولاد در سال‌های اخیر
تولید فولاد در آمریکای‌جنوبی طی سال ۲۰۲۴ دستخوش نوسانات چشمگیری بوده است. تولید فولاد خام در ماه می‌۲۰۲۴ به 4/‏‏4‌میلیون تن متریک رسید که نسبت به ماه قبل، کاهش 3/‏‏6 درصد و نسبت به سال گذشته، افت 7/‏‏11درصد را تجربه کرد. همچنین تولید فولاد نورد شده نیز کاهش یافت و در همین بازه زمانی به 2/‏‏4‌میلیون تن رسید.
از سوی دیگر، مصرف فولاد در منطقه با وجود کاهش تولید داخلی، رشد مختصری را در سال ۲۰۲۳ تجربه کرد و به 7/‏‏73‌میلیون تن رسید اما پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهند که این میزان در سال ۲۰۲۴ با 7/‏‏2درصد کاهش به 8/‏‏71‌میلیون تن خواهد رسید.
رهبران مصرف فولاد در آمریکای‌جنوبی
برزیل و مکزیک به‌عنوان بزرگ‌ترین اقتصادهای آمریکای‌لاتین، همچنان رهبران مصرف فولاد در این منطقه هستند. برزیل با داشتن صنایع بزرگ تولید فولاد و زیرساخت‌های گسترده، سهم عمده‌ای از مصرف فولاد منطقه را به خود اختصاص داده است. در همین حال، مکزیک نیز به دلیل نزدیکی به بازار آمریکا و تقاضای بالا در بخش‌های خودروسازی و ساخت‌وساز، یکی دیگر از مصرف‌کنندگان عمده فولاد محسوب می‌شود.
براساس پیش‌بینی‌های انجمن فولاد آمریکای لاتین (Alacero)، مصرف فولاد در مکزیک در سال ۲۰۲۴ با پنج‌درصد کاهش به 1/‏‏27‌میلیون تن خواهد رسید اما در سال ۲۰۲۵، انتظار می‌رود این رقم با 7/‏‏6درصد افزایش به 9/‏‏28‌میلیون تن متریک برسد.
افزایش واردات و چالش‌های رقابت‌پذیری
یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی که صنعت فولاد در آمریکای‌جنوبی با آن مواجه است، افزایش واردات فولاد از کشورهای خارج از منطقه، به‌ویژه چین، است. پیش‌بینی می‌شود که واردات فولاد تا پایان سال ۲۰۲۵ حدود ۴۰درصد از مصرف کل منطقه را تشکیل دهد. بیش از ۹۰درصد از این واردات از خارج از آمریکای‌لاتین تامین می‌شود که باعث شده تولیدکنندگان داخلی برای رقابت با قیمت‌های پایین‌تر فولاد وارداتی با مشکلات جدی روبه‌رو شوند.
این افزایش واردات علاوه‌بر ایجاد فشار بر تولیدکنندگان داخلی، بر تراز تجاری کشورهای منطقه نیز تاثیر منفی گذاشته است. بسیاری از تولیدکنندگان فولاد در کشورهای آمریکای‌جنوبی از دولت‌ها خواسته‌اند تا با وضع تعرفه‌های وارداتی یا ایجاد سیاست‌های حمایتی، به رقابت‌پذیری صنعت داخلی کمک کنند.
چشم‌انداز آینده صنعت فولاد در آمریکای‌جنوبی
با وجود چالش‌های موجود، آینده صنعت فولاد در آمریکای‌جنوبی همچنان امیدبخش است. بسیاری از کشورها برنامه‌هایی را برای افزایش تولید داخلی و کاهش وابستگی به واردات اجرا کرده‌اند. به‌عنوان مثال، برزیل به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده فولاد در منطقه، سرمایه‌گذاری‌های جدیدی را در توسعه فناوری‌های پیشرفته تولید فولاد انجام داده است.
در همین حال، مکزیک نیز در حال تقویت همکاری‌های خود با ایالات متحده در زمینه تولید فولاد و صنایع مرتبط است. این همکاری‌ها می‌تواند به کاهش هزینه‌های تولید و افزایش بهره‌وری کمک کند.
یکی از عوامل کلیدی در افزایش مصرف فولاد در آمریکای‌جنوبی، توسعه زیرساخت‌های عمرانی است. بسیاری از کشورهای این منطقه، از جمله برزیل، آرژانتین و کلمبیا، برنامه‌های گسترده‌ای را برای ساخت جاده‌ها، پل‌ها، و پروژه‌های انرژی آغاز کرده‌اند که نیاز به فولاد را افزایش می‌دهد.
براساس گزارش‌ها، پروژه‌های عمرانی در آمریکای‌جنوبی می‌توانند مصرف فولاد را در سال‌های آینده افزایش دهند. این پروژه‌ها نه‌تنها به رشد اقتصادی کمک می‌کنند، بلکه می‌توانند به ایجاد شغل و تقویت صنایع داخلی نیز منجر شوند.
صنعت فولاد در آمریکای‌جنوبی در حال گذار از یک دوره پرچالش است. با وجود کاهش تولید داخلی و افزایش واردات، برزیل و مکزیک همچنان به‌عنوان رهبران مصرف فولاد در این منطقه شناخته می‌شوند.
برای تضمین رشد پایدار صنعت فولاد، کشورهای این منطقه باید سیاست‌های حمایتی را برای تولیدکنندگان داخلی اجرا کرده و سرمایه‌گذاری‌های بیشتری در فناوری‌های پیشرفته انجام دهند. همچنین، توسعه زیرساخت‌ها و تقویت همکاری‌های منطقه‌ای می‌تواند به کاهش وابستگی به واردات و افزایش رقابت‌پذیری صنعت فولاد در آمریکای‌جنوبی کمک کند.
با نگاه به آینده، می‌توان گفت که با وجود چالش‌ها، فرصت‌های زیادی برای رشد و توسعه این صنعت در آمریکای‌جنوبی وجود دارد. اگر دولت‌ها و بخش خصوصی به‌طور هماهنگ عمل کنند، این منطقه می‌تواند به یکی از مراکز اصلی تولید و مصرف فولاد در جهان تبدیل شود.
سیاست تجاری ترامپ و تاثیر آن بر بازار فولاد
با انتخاب مجدد دونالد ترامپ در نوامبر 2024 و کسب اکثریت در هر دو مجلس و کنگره توسط حزب جمهوریخواه، نگرانی‌ها در مورد احتمال اعمال تعرفه‌های جدید و دستورات اجرایی که می‌تواند به طور قابل‌توجهی بر تجارت بین‌المللی و اقتصاد جهانی تاثیر بگذارد، دوباره ظاهر شده است.
در مقایسه با اصلاحات سیاست تجاری انجام شده در دوره اول ترامپ(20ژانویه 2017 تا 20ژانویه 2021)، سناریوهای سیاست تجاری زیر پیش‌بینی می‌شود که احتمالا در دوره دوم او آشکار می‌شوند: سناریوی نخست، لغو وضعیت دائمی روابط تجاری عادی چین (PNTR) است. سناروی دوم، تعرفه‌های اضافی براساس بخش 301، بخش 232 و IEEPA در شرکای تجاری جهانی است و سناریوی سوم هم تعرفه‌هایی است که حمل‌ونقل کشور ثالث را هدف قرار می‌دهد.
اگرچه صادرات چین به ایالات متحده تنها 5/‏‏2‌درصد از تولید ناخالص داخلی آن را تشکیل می‌دهد اما تاثیر آن بر کشورهایی مانند ویتنام بسیار مهم‌تر است. به طوری که صادرات به ایالات‌متحده 4/‏‏27‌درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور را تشکیل می‌دهد. برای کانادا و مکزیک تجارت بسیار مهم است و دوسوم تولید ناخالص داخلی کانادا را تشکیل می‌دهد و مستقیما از میلیون‌ها شغل حمایت می‌کند اما تعرفه 25‌درصدی بر این کشورها، به‌ویژه در بخش‌های کلیدی مانند خودرو، تجهیزات پزشکی، انرژی و کشاورزی، می‌تواند زنجیره تامین را به‌شدت مختل کند. به طور کلی، تعرفه‌های ایالات متحده بر کشورهای خارجی می‌تواند منجر به کاهش 3/‏‏0‌درصدی در رشد اقتصاد جهانی شود.