وخامت گرسنگی در جهان در حال توسعه

مجمع جهانی اقتصاد هشدار داد محرومیت بسیاری از کودکان از تنها وعده غذای گرم خود در برخی نقاط جهان به دلیل تعطیلی مدارس و اختلال در زنجیره تامین به دلیل مقررات قرنطینه به وخامت وضعیت گرسنگی در کشورهای در حال توسعه منجر شده است.
این سازمان بزرگ اقتصادی جهان مستقر در سوییس در گزارشی که به تازگی در پایگاه اینترنتی خود منتشر کرده است، با اشاره به چنین تهدیدهایی نوشت: تعطیلی مدارس در جهان عموما شامل کشورهای آمریکا، کانادا، اروپا، کشورهای توسعه‌یافته آسیا و استرالیا و نیوزیلند شاید برای والدین کودکان خوشایند نباشد و صرف نظر از آموزش الکترونیکی از نظر آموزشی باعث عقب افتادن دانش‌آموزان می‌شود، اما این یک تهدید اساسی نیست.
اما برای بسیاری از کودکان جنوب جهانی شامل فقط ۸۵ میلیون کودک در آمریکای لاتین و کارائیب، بسته شدن مدارس به معنای محرومیت از صرف غذا در مدارس است و در رابطه با برخی خانوارها در آفریقا مفهوم آن، این است که تنها وعده غذای گرم روزانه عضوی از خانواده پایان می‌یابد.
حتی قبل از بحران کرونا نیز بیش از ۸۲۰ میلیون نفر سر گرسنه بر زمین می‌گذاشتند و درک این آمار و ارقام نه فقط از نظر اخلاقی بلکه از لحاظ چشم‌انداز سیاسی دشوار است. جهان وعده داده به همه اشکال گرسنگی و سوء‌تغذیه تا پایان سال ۲۰۱۰ پایان دهد.
در سراسر جهان، سیاست عمومی در مقابله با این بیماری همه‌گیر حفظ حیات و سلامت بشر بوده است اما یک بی‌احتیاطی ناخواسته می‌تواند گرسنگی را تعمیق و این امر ممکن است در آینده‌ای نزدیک بروز کند.
بر‌خلاف بحران سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ و با وجود گزارش‌ها درباره خالی بودن قفسه سوپرمارکت‌ها خطری که امروز وجود دارد قحطی فوری نیست. نظام عرضه مواد غذایی در جهان همچنان قوی است. مساله بر سر زنجیره تامین است. این امر از مقررات قرنطینه و بسته شدن بخشی از بنادر مشهود است که زنجیره عرضه را کُند کرده و موانعی لجستیکی بر سر صنعت کشتیرانی ایجاد کرده است. در جریان محدودیت‌های مرزی، حمل‌و‌نقل کالا با تهدیدهای مشابهی مواجه است.
نگرانی‌ها فقط درباره مواد مصرفی آماده نیست: محدودیت‌های حمل‌و‌نقل می‌تواند تاثیر چشمگیری در عرضه کودهای شیمیایی، داروهای دامپزشکی و سایر محصولات کشاورزی داشته باشد. در ضمن رستوران‌های بسته و تردد کمتر کشتی‌ها، تقاضا و در نهایت تولید را کاهش می‌دهد. در غرب، کاهش تحرک نیروی کار برخی محصولات فصلی در حال پوسیدن در مزارع را تهدید و تولید‌کنندگان را از معیشت خود محروم می‌کند. در آفریقا، در زمان بحران ابولا، تولید مواد غذایی ۱۲ درصد کاهش یافت.
درست مانند حوزه بهداشت عمومی که تاثیر شیوع این ویروس هفته‌ها پس از انتقال اولیه مشاهده شد تاثیرات تجمعی چنین اختلالی در بازار مواد غذایی- گرچه هنوز چشمگیر نیست- به احتمال زیاد در اوایل ماه جاری آشکار خواهد شد. بله، شهروندانی با تغذیه مناسب در ملل ثروتمند ممکن است چند ماه را بدون برخی از محصولات تازه یا وارداتی سر کنند. اما در جهان در حال توسعه، کودکی که در سنین نوجوانی دچار سوءتغذیه می‌شود، همه عمر دچار ضعف بدنی خواهد بود.
به همین دلیل است که اکنون نباید وقت تلف کرد و حتی با اولویت دادن به اهداف سلامت عمومی باید هر کاری را انجام داد تا مسیرهای تجاری باز و زنجیره عرضه فعال بماند. سیاستمداران باید بدون تاخیر با جمع کردن نمایندگان کشاورزان و صنایع غذایی مشکلات را شناسایی و برای حل آن تلاش کنند. آنها باید تعیین کنند کدام طبقه‌بندی کارگران کشاورزی باید به عنوان نیروهای حیاتی تعیین شوند و به آنها اجازه دهند به تردد‌ها و امور لازم بپردازند.
بستن مرزها، مقررات تجاری سختگیرانه‌تر و اعمال سیاست‌هایی با در نظر گرفتن مسائل داخلی در زمان بروز بحران پیش‌فرض و کوته‌نظرانه است. اکنون بیش از هر زمان دیگری به همکاری بین‌المللی و برنامه‌هایی برای روان بودن بازارهای جهانی غذا نیاز است. ویروس کرونا همان‌طور که می‌دانیم تهدیدی برای تعطیل کردن فعالیت‌های تجاری در جهان بوده است اما ما نباید این روند را آسان‌تر کنیم.