غمنامه روز مهندس

کرامت جهانگرد- پنجم اسفندماه «روز مهندس» است. مهندس عنوان علمی مظلومی که در پی یک فرآیند آهسته و پیوسته و پیش‌رونده در ابتدا توسط برخی دولتمردان سابق و سپس در پیروی توسط نمایندگان مجلس شورای اسلامی دوره‌های چهارم به بعد که دانشگاه ندیده بودند ولی جایگاه‌هایشان الزاما باید توسط مهندسان و دکترها پر می‌شد، به سخره گرفته شد و تب مدرک‌داری به هر شیوه‌ای چه در داخل و چه در خارج و حتی جعل این واژه پر اهمیت را به سخره گرفت.
قبل از این اتفاقات دانشکده‌ها و دانشگاه‌های معتبر هنگام فارغ‌التحصیلی دانشجویان مهندسی در مقاطع مختلف به منظور بیدار کردن وجدان آنها طی مراسمی برای فارغ‌التحصیلی جشن می‌گرفتند و «قسم‌نامه مهندسی» را باهم در سالن‌ها می‌سرودند تا در عمل هم کارها با افکار مهندسی عجین شود. آن بی‌خردان با حمله به مراکز ارائه عناوین علمی نه‌تنها واژه «مهندسی» بلکه سطوح بالاتر «دکتر»، «فوق‌دکتری» و اساتید دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی را هم به هم ریختند و زمین و زمان را به هم دوختند تا دیگران به اول اسامی آنها که اکثرا دانشگاه هم ندیده بودند از کلمات مقدس «مهندس»، «دکتر» و اخیرا «فوق‌تخصص» و «پروفسورها» سوءاستفاده کردند و با هر بار نام بردن از آنها با این عناوین باد به غبغب انداخته و آنقدر تکرار کردند که واقعا باورشان شد و شده است که «مهندس» ، «دکتر» ووو شده‌اند!
فارغ از این شروع جاهلانه و بی‌خردانه که به نظر می‌رسید برای خود شرکای جرم انجام داده را می‌جستند با اعمال سهمیه‌بندی‌های بی‌منطق، سوال‌های کنکور را در بازار به فروش رساندند و بدتر از آن با پررویی بی‌حد و اندازه در امتیازبندی‌های کنکوری‌ها دست بردند و نه‌تنها دارندگان امتیازهای پنج و شش رقمی را در رشته‌هایی که امتیازهای یک و دورقمی می‌طلبید را تعویض کردند بلکه رشته‌های علوم انسانی و سایر را دانسته به پزشکی و سایر رشته‌های مهندسی روز فرستادند. این پیش‌زمینه‌ای بود که منصب‌های مهم و بسیار حساس و فنی در کشور را با این شبه‌مهندسان و شبه‌دکتری پر و شایسته‌سالاری را هم بی‌سر و صدا در گوشه‌ای تاریک دفن کردند. شایسته‌ها و نخبگان به گوشه رانده‌ شدند و بسیاری از بهترین‌ها از کشور خارج شده و هم اکنون در کشورهای پیشرفته در منصب‌های مهم با دلی پر از عشق وطن ولی خونین به آنها سرویس می‌دهند. و این شده است نتیجه این‌همه هزینه در کشوری که بیشترین دانشگاه را در جهان به نسبت جمعیت دارد و تقریبا همه‌چیز حداقل در جامعه عموم مردم به ناترازی ناشی از ناتوانی آقایان کشیده شود دومین دارنده منابع گازی جهان، چهارمین کشور قدرتمند ذخایر نفتی، کشوری با دارا بودن ۵۴ ماده معدنی پرارزش، با منطقه‌ای که با ابتدای تاریخ خود می‌تواند آرزویی باشد که هر فردی از جهان دارد که یک بار به آن سفر کند، با دارا بودن سرزمینی با چهار فصل و قابل بهره‌برداری هم‌اکنون در ورطه یک سیکل باطل و اشتباه هر روز بر ناترازی‌هایش افزوده می‌شود.
ارزش پول ملی کشور به حدی افول کرده است که با هیچ منطق اقتصادی جز اینکه عده‌ای که با میل و رغبت دارند دهک‌های اول تا هفتم را با تورم و کسری بوده دانسته به نقطه‌ای کشانده‌اند و حتی حاضر نیستند چشم بر ناهنجاری‌های زشت موجود مانند خودکشی، قتل و غارت و از همه مهم‌تر ناامیدی نسل‌های جدید بگشایند.
اگر در سخنان همه مدعیان امروزی شرایط بهینه‌گو توجه کنیم، هیچ‌کدام هم راه‌حلی نمی‌دهند و می‌گویند همین است که هست و این از همه دردآور‌تر است که گسست نسبی را به وجود آورده است که عدم کاهش این شکاف آنها را نا امید کرده است!
سیستم اقتصادی چون موج کنترل شده دارایی مردم را به سمت جزیره‌های خاصی می‌کشد چنانکه بخش عظیمی از ملت چه کارمند و چه کارگر و مردم عادی جامعه جلو خانواده‌های خود به شرمندگی افتاده‌اند هر روز و واقعا بی‌دلیل فقیر‌تر و فقیر‌تر می‌شوند‌ ولی اقلیتی نادان در ثروت‌اندوزی کشوری را دارند به‌سمت ناهنجاری‌های زشتی مانند خودکشی خانوادگی، فردی و ناامنی و سرقت می‌برند و با بازی کلمات هستی ملت را نابود می‌کنند. اما چرا باید به «روز مهندس» به درستی فکر کنیم؟ برای اینکه حاکمیت حتی برای حفظ دارایی‌های به یغما برده آشنایان مجبور است به دانایی و علم آنها پناه آورد و شکی نیست که مهندسان واقعی یا راهی برای برون‌رفت می‌یابند یا راهی جدید می‌سازند.
مهندسان واقعی روزتان مبارک