وجدان بیدار

پروانه کُبره
* هنوز از دستم عصبانی‌ای؟
– معلومه که عصبانی‌ام اما هرچی باشه تو یه هنرمندی و من برای هنرمندا احترام ویژه‌ای قائلم.
*بابا دست بردار، چه کشکی، چه دوغی. هنرمند کی بودم من؟ من برا خودم برو بیایی دارم خدم و حشم دارم، ظریف و اسحاق دارم، حالیت نیست یه نگاه به ریخت و هیکلم بنداز من رییس جمهور یه مملکت ۸۵ میلیون نفری‌ام.
– خیلی داری تند میری پیاده‌شو با هم سوار شیم. یه کم با دقت نگاه کنی می‌بینی از هر عملکردت یه هنر می‌ریزه برای همینه میگم هنرمندی‌! چون هیچ‌کس نمی‌تونه این همه وعده وعید و خرابکاری رو یه جا انجام بده و ملت رو این‌جوری دق بده‌. مث‌ آدمایی که میرن سیرک تماشا کنن اونا فقط میان بخندن تو هم با مردمی که رییس‌جمهورت کردن همین کارو کردی‌. خودت‌ و تیمت ‌‌جمعی پریدین تو زندگی مردم که بخندین و برین .
*واقعا که بی‌انصافی! من قبلا هم با دیوونه‌ها سر و کار داشتم به نظرم اونا خیلی بامزن اما تو از اون بی‌انصافایی. من اگه جای تو بودم نیمه پر لیوان رو هم در نظر می‌گرفتم.
– اولا تو بیخود می‌کنی جای من با‌شی من خودم به زور جای خودمم چه برسه به اینکه تو هم جای من باشی. یادته وقتی بچه بودیم می‌گفتن تو دو تا چیز بی‌انصافی موج می‌زنه؛ یکی جنگ اون یکی هم عشقه که نزنم به تخته توی هر دو مورد طرفداراتو مورد عنایت قرار دادی. با این بساط گرونی که راه انداختی هم مردم رو به جون هم انداختی هم عشق رو نامرد کردی!
*الان که فکر می‌کنم می‌بینم حق با توئه از هر طرفی به این لیوان لعنتی زل بزنم حق با توئه. فعلا برو بخواب. بذار ما هم به کارمون برسیم. در ضمن سال خوبی هم داشته باشی .