5 - 07 - 2018
شجاعت سامورایی
بازیای که به عنوان یکی از کلاسیک‌های جام‌جهانی در تاریخ ماندگار خواهد شد. مسابقه‌ای سرکش، یاغی و پرآشوب که سال‌های سال از آن صحبت خواهد شد.
در بازی بلژیک و ژاپن در مرحله یک‌هشتم نهایی جام‌جهانی روسیه دست تقدیر برای دو تیم به‌گونه‌ای رقم خورد تا یک بازی دیگر به فهرست بازی‌های بزرگ و کلاسیک تاریخ جام‌جهانی اضافه شود بازیای که تمام عناصر رویارویی‌های بزرگ و کلاسیک را داشت به خصوص آخرین ثانیه‌های بازی، زمانی که بلژیک در یک چشم بر هم زدن از این انتهای زمین به انتهای دیگر زمین رفت تا گلی را به ثمر برساند که بازگشتش را کامل کرد و قلب ژاپن را شکست.
شادی بلژیکی‌ها حد و مرز نداشت. اگر کسی تازه تلویزیون را روشن کرده بود فکر می‌کرد سرخپوشان ثانیه‌هایی قبل قهرمان جام‌جهانی شده‌اند اما شادی بلژیکی‌ها از بسیاری جهات قابل درک بود. آنها درحالی که از وقت بازی تنها ۲۱ دقیقه باقی مانده بود دو بر صفر از ژاپن شگفتی‌ساز عقب بودند و به نظر می‌رسید به سرنوشت آلمان، اسپانیا، پرتغال و آرژانتین دچار خواهند شد اما بلژیکی‌ها کاری کردند که از سال ۱۹۷۰ تاکنون هیچ تیم دیگری موفق به انجام دادنش نشده بود. آنها در یک مسابقه حذفی جام‌جهانی عقب‌افتادگی دو گله خود را جبران کردند و در نهایت به پیروزی رسیدند. آخرین بار در جام ۷۰ انگلیس بود که در یک‌چهارم نهایی، در مقابل آلمان غربی به چنین پیروزی‌ای رسیده بود.
اما چیزی که شادی بلژیکی‌ها و غم و اندوه مفرط ژاپنی‌ها را تا این حد شدید می‌کرد، زمان‌بندی بازگشت شیاطین سرخ و وا دادن سامورایی‌های آبی بود. عقربه‌های ساعت از رسیدن زمان به چهارمین دقیقه وقت‌های تلف‌شده خبر می‌داد. ژاپنی‌ها با آنکه ظاهرا چیزی نشان نمی‌دادند در اعماق وجودشان خوشحال بودند چون با اینکه پیروزی دو بر صفر را با تساوی ۲-۲ عوض کرده بودند ولی حالا دست‌کم نیم ساعت زمان داشتند تا بار دیگر از اروپایی‌ها جلو بیفتند و تاریخ‌سازی بزرگی را به نام خود ثبت کنند. بیننده دقیق بازی از دقایقی پیش تشخیص داده بود که شاید در وقت‌های اضافه، ژاپن نسبت به بلژیک برتری داشته باشد. به یک دلیل؛ آمادگی بدنی بیشتر. شاید این گزاره در نگاه اول عجیب به نظر برسد. بلژیکی‌هایی که همه در تیم‌های بزرگ اروپایی بازی می‌کنند، اکثرا ستاره‌های باشگاه‌های خود هستند و از نظر جثه به وضوح بر ژاپنی‌ها برتری دارند چطور ممکن است در جدال نیروی بدنی، از فوتبالیست‌های ژاپنی عقب بیفتند؟ می‌گویند هیچ چیز نمی‌تواند واقعیت را عریان‌تر و صریح‌تر از تصویر به رخ بکشد. سیمای فوتبالیست‌های بلژیکی در مقایسه با صورت‌های سنگی، مصمم و راحت ژاپنی‌ها از سر درون شیاطین سرخ خبر می‌داد. اما برای کسانی که با فوتبال ژاپن آشنایی نزدیک‌تری دارند، بازی راحت و سرحال ژاپن در دقایق آخر بازی چندان هم عجیب نبود. بدیهی است ژاپنی‌ها وقتی پای فوتبال به میان می‌آید، استفاده از برتری و مزیت تکنولوژیک خود را کنار نمی‌گذارند. آنها سال‌ها است در قالب برنامه بلندپروازانه و جامع خود برای تبدیل شدن به یکی از قدرت‌های فوتبالی دنیا، همه منابع و امکانات کشور را بسیج کرده‌اند. دانشمندان ژاپنی در مرکز ملی علوم ورزش، سال‌هاست در کنار سایر ورزشکاران این کشور، روزهای بسیاری را با فوتبالیست‌های ژاپنی زندگی کرده‌اند. هدف تنها یک چیز بوده؛ پرورش فوتبالیست‌هایی که در مقابل بهترین‌های دنیا نه‌تنها از نظر بدنی کم نیاورند بلکه بتوانند از آمادگی بدنی به عنوان برگ برنده استفاده کنند و دنیا دوشنبه‌شب به عینه دید که ژاپنی‌ها چطور پا به پای بازیکنان بزرگ بلژیکی می‌دوند، پرس می‌کنند و حتی در دقایق پایانی بازی، محکم‌تر و راحت‌تر در زمین جابه‌جا می‌شوند.
اما در ثانیه‌های آخر، بلژیکی‌ها بارقه‌ای از نبوغ را به نمایش گذاشتند. شیاطین سرخ با چند پاس سریع توپ را در ناباوری ژاپنی‌ها به محوطه جریمه حریف رسانده و دروازه سامورایی‌ها را باز کردند. ژاپن که در طول بازی با اعتماد به نفسی بی‌نظیر و ایمانی خلل‌ناپذیر به توانایی خود بازی کرده بود حالا دیگر حتی وقت نداشت که توپ را در میانه زمین بکارد، چه رسد به اینکه برای بازگشت انگیزه داشته باشد.
چند ثانیه بعد سوت پایان بازی به صدا درآمد تا اختلاف و تضاد شدید ابراز احساسات دو تیم، توجه دنیا را به خود جلب کند. درحالی‌که بلژیکی‌ها روی پا بند نبودند، ژاپنی‌ها روی زمین افتاده بودند. بعضی‌ها اشک می‌ریختند و برخی دیگر از سر عصبانیت به زمین چمن مشت می‌کوبیدند. آنها فوق‌العاده بازی کرده بودند و در نیمه دوم، در تبدیل شدن آن نیمه به یکی از زیباترین نیمه‌های جام‌جهانی روسیه نقش مهمی ایفا کرده بودند. ژاپنی‌ها کاری کرده بودند که بلژیک، مرگ را بارها و بارها در یک‌قدمی خود احساس کند اما خدای جام‌جهانی بار دیگر سیمای بی‌رحم خود را به ژاپنی‌ها نشان داد. وقتی دوربین‌های تلویزیونی در پایان بازی روی نیشینو، مربی ژاپن زوم کرده بودند به نظر می‌رسید او دارد خود را سرزنش می‌کند که چرا نتوانسته برای ممانعت از گل چادلی، کارهای بیشتری انجام دهد.
در توضیح علت ستایش ما از ژاپن همین بس که آنها بعد از آنکه بازی را ۲-۲ مساوی دیدند به دفاع نپرداخته و برای زدن گل پیروزی تلاش کردند. همین حملات بود که آنها را درمقابل ضدحمله استثنایی بلژیکی‌ها آسیب‌پذیر کرد. کوین دی‌بروینه که بخش اعظم بازی را در حاشیه سپری کرده بود، توپی که کورتوای دروازه‌بان به او داده بود را گرفت، حداقل ۵۰ متر به سمت زمین حریف پیشروی کرد و از بین آن همه بازیکن سرخپوش به مونیه در سمت راست پاس داد. روملو لوکاکو اجازه داد سانتر کم‌ارتفاع مونیه به چادلی برسد و اتفاق تاریخی‌ای که هیچ‌کس انتظارش را نداشت، بیفتد. بلژیک حالا دیگر تیم صعودکننده بود.
بعد از به صدا درآمدن سوت پایان، چند صباحی گذشت تا ژاپنی‌ها بتوانند موج اول و سونامی احساسات را پشت سر بگذارند. شاید کمتر تیمی می‌توانست به اندازه سامورایی‌های آبی اینقدر سریع از شدت تخریب سونامی احساساتی که ژاپنی‌ها تجربه کرده بودند، رهایی یابد. آخر آنها ملت مقاوم در برابر بلایای طبیعی هستند و دوشنبه‌شب نشان دادند در مقابل بلایای فوتبالی هم همان‌قدر محکم و باطمانینه رفتار می‌کنند. بازیکنان ژاپن بعد از گذشت چند دقیقه دور هم جمع شده و با نظم و آرامشی مثال‌زدنی از هواداران باوفای خود که ۹۰ دقیقه با تمام وجود تشویق‌شان کرده بودند، تشکر کردند. اما داستان برای هواداران ژاپنی همچنان ادامه داشت. آنها بعد از بازی به نظافت سکوهای خود مشغول شدند تا با وجود باخت تلخ و فاجعه‌باری که شاید اگر در برخی دیگر از کشورهای دنیا اتفاق افتاده بود به کنده شدن صندلی‌ها و آتش گرفتن سکوها ختم می‌شد، نشان دهند قصد ندارد آبرو و اعتباری که به خصوص در این جام‌جهانی برای خود خریده‌اند را به این سادگی واگذار کنند. فوتبالیست‌های ژاپنی و هواداران‌شان به واقع سزاوار تحسین و ستایش هستند. فوتبال آسیا می‌تواند به سامورایی‌های آبی و درخشش‌شان در جام‌جهانی ۲۰۱۸ افتخار کند.
برزیل و هفتمین یک‌چهارم نهایی متوالی‌اش
برزیل با برتری مقابل مکزیک برای هفتمین‌بار متوالی به یک‌چهارم نهایی جام راه یافت و مکزیک برای هفتمین بار پی‌درپی در مرحله یک‌هشتم نهایی حذف شد. رسیدن به جمع هشت تیم برتر جام‌جهانی یکی از تخصص‌های پرافتخارترین تیم جهان است اما همیشه هم گذر از یک‌هشتم نهایی به معنای موفقیت نهایی سلسائو نبوده است. از وقتی جام‌جهانی ۲۴ تیمی شد و مرحله یک‌هشتم نهایی را به خود دید، برزیل پای ثابت حضور در جمع ۱۶ تیم برتر بوده است. آنها وقتی با برتری ۴ بر صفر مقابل لهستان به یک‌چهارم نهایی جام ۱۹۸۶ رسیدند در ضربات پنالتی زیباترین بازی تاریخ این رقابت‌ها مغلوب فرانسه پلاتینی شدند و از حضور در نیمه‌نهایی بازماندند. چهار سال بعد آخرین ناکامی سلسائو در رسیدن به یک‌چهارم نهایی شکل گرفت و آنها در دربی بزرگ آمریکای‌جنوبی مغلوب پاس گل هنرمندانه مارادونا به کانیگیا شدند در حالی که تیم برتر میدان بودند. در جام ۱۹۹۴ تنها گل ببتو، برتری یک بر صفر برزیل مقابل آمریکای میزبان را رقم زد و آنها در دور بعد هم ۳ بر ۲ هلند را بردند و درنهایت ضمن مغلوب کردن سوئد و ایتالیا، جام را فتح کردند. برزیل در جام‌جهانی ۱۹۹۸ برای رسیدن به یک‌چهارم نهایی چهار بریک شیلی را برد و در ادامه دانمارک را سه بر دو و هلند را در ضربات پنالتی برد اما در فینال به فرانسه باخت. روند موفقیت تیم در جام آسیایی هم ادامه یافت. این بار بلژیک در مرحله یک‌هشتم نهایی دو بر صفر به طلایی‌پوشان باخت و برزیل با شکست دادن انگلیس، ترکیه و آلمان برای پنجمین بار جهان را فتح کرد. شکست دادن غنا در یک‌هشتم نهایی جام ۲۰۰۶ فرجام خوبی نداشت و درخشش دیوانه‌کننده زیدان، شکست یک بر صفر مقابل فرانسه و حذف در یک‌چهارم نهایی را در پی داشت. در جام‌جهانی ۲۰۱۰، برزیل در اولین مرحله حذفی شیلی را برد اما در یک‌چهارم نهایی مغلوب گل به خودی ملو به نفع هلند شد و از جام بیرون رفت. مردان اسکولاری در یک‌هشتم نهایی جام خانگی به سختی در ضربات پنالتی، شیلی را بردند و در یک‌چهارم نهایی از کلمبیا یک مغلوب ساختند، با این حال در جدال نیمه‌نهایی اتفاقی باورنکردنی را به چشم دیدند و هفت بر یک مقابل آلمان خرد شدند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد