مسیو بفرمایید داخل!

یادم می‌آید سال ۱۳۵۳ بود که ایران خودش را برای میزبانی بازی‌های آسیایی آماده می‌کرد. چند سالی از کارم در واحد فنی سازمان می‌گذشت. تلویزیون ملی ایران پخش جهانی بازی‌ها را بر عهده داشت. دولت هم برای تبلیغات بزرگ‌ترین استادیوم جهان را با ظرفیت یکصد هزار نفر تدارک دیده بود. بچه‌های تلویزیون را از ماه‌ها قبل به کلاس زبان انگلیسی می‌فرستادند تا در رویارویی با خارجی‌ها آمادگی داشته باشند. معلم زبان ما همسر آقای قریب افشار شومن معروف بود که ملیت آمریکایی داشت. آموزش‌های لازم را دادند و آماده شدیم تا برای روز افتتاحیه جهت ضبط و پخش برنامه به استادیوم آزادی برویم. به هر یک از ما یک کارت گردن‌آویز خبرنگاری دادند که روی آن کلمه «پرس» نوشته شده بود. همکاران را جلوی در ورودی نگه می‌داشتند تا بازدید بدنی انجام شود. رییس امنیت استادیوم که بی‌سیم در دست داشت گفت: «همه را بازدید بدنی کنید.» بعد به طرف من برگشت و گفت: «مسیو شما بفرمایید داخل. بازدید احتیاجی نیست» و من در میان بهت و حیرت همکاران اسلو‌موشن وارد مجموعه آزادی شدم.