چشم‌انداز صنعت نفت و آثار اقتصادی آن در سال ۲۰۴۰

چنانچه پروژه‌های افزایش ضریب بازیافت و استخراج در آینده به طور کامل به اجرا برسند به طور بالقوه شاهد تداوم این روند تا سال ۲۰۴۰ خواهیم بود.در اقتصاد ایران، نفت، گاز و انرژی‌های دیگر‌ نقش اساسی در توسعه اقتصادی و درآمدهای ارزی کشور به صورت مستقیم و غیرمستقیم ایفا می‌کنند. همچنین مساله آب و کشاورزی بخش دیگری است که با امنیت غذایی کشور ارتباط تنگاتنگی دارد.بر همین اساس‌ دانشگاه استنفورد، در تحقیق خود ‌ روی انرژی‌های ایران و چشم‌انداز آن در سال ۲۰۴۰ نوشته است: پایه‌های تحلیل بر اساس تاریخچه تولید نفت خام ایران و برآوردهای آتی آن تا سال ۲۰۴۰ با در نظر گرفتن تمام‌ ۹۸ مخزن و میادین نفتی با تولید انباشته ۷۲ میلیارد بشکه از سال ۱۹۱۳ صورت گرفته است.در این تحقیق آمده است‌ برآوردهای آتی بر اساس وضعیت فعلی میادین فعال و زیرساخت‌های موجود آن، پروژه‌های اعلام‌شده و در جریان و نیز ازدیاد تولید بالقوه در میادین کشف‌نشده و توسعه‌نیافته صورت گرفته است.بنا بر یافته‌های حاصل، میانگین نرخ کاهش سالانه میادین نفتی موجود در ایران ۶/۰ درصد، (با در نظر گرفتن تاثیر تعمیر و نگهداری) میانگین بازدهی چاه‌های جدید در سال ۲۰۱۶ معادل ۷/۱ هزار بشکه در روز با نرخ کاهش ۲/۳ درصدی نسبت به سال ۲۰۲۰ و ۲۰۳۰ به ترتیب به ۴ و ۴/۴ میلیون بشکه در روز خواهد رسید.
بر اساس تحقیق ایران ۲۰۴۰ دانشگاه استنفورد، چنانچه پروژه‌های افزایش ضریب بازیافت و استخراج در آینده به طور کامل به اجرا برسند به طور بالقوه شاهد تداوم این روند تا سال ۲۰۴۰ خواهیم بود.در این گزارش آمده است‌ با استفاده از برآوردهای سازمان اطلاعات انرژی آمریکا از قیمت نفت به‌عنوان ارقام مبنا، انتظار داریم ناخالص درآمد سالانه ایران از فروش نفت خام یا اواسط دهه بعدی به سطح سال‌های ۲۰۱۲-۲۰۱۱ خود یعنی حدود ۱۵۰ میلیارد دلار (با فرض ثبات دلار سال ۲۰۱۶) برسد.تحلیل این گزارش حاکی از آن است که تا اواسط دهه بعد، ایران می‌تواند کاهش تولید در میادین بالغ خود را از طریق بهره‌برداری از ذخایر توسعه‌نیافته جبران کند.اما چالش اصلی‌ای که اواسط دهه آینده به چشم خواهد آمد، درست زمانی که حفظ سطح تولید، تنها از طریق بهره‌برداری از چاه‌های بسیار بیشتر، تزریق سهم بیشتری از گاز طبیعی تولید‌شده، استفاده از استخراج مصنوعی و سرمایه‌گذاری سنگین در شیوه‌های بازیافت ثانویه امکان‌پذیر خواهد بود.بر‌اساس تحقیق ایران ۲۰۴۰ دانشگاه استنفورد، با وجود اینکه انتظار می‌رود‌ در‌آمد ناخالص روند رو به رشدی داشته باشد‌ اما افزایش هزینه‌های تولید (به دلیل عوامل فوق‌الذکر) همراه با بیشتر شدن مصرف آتی انرژی در داخل کشور موانعی در رشد قابل توجه درآمد حاصل از صادرات نفت از سال ۲۰۲۵ است.